آئین مستان

ارتفاع ناقه برای دخترت بلنده

هرموقع میفتم رو زمین

دشمنت میخنده

نوه حیدرم روزای اخرم

دیگه بی معجرم بابا

میدونه خواهرت که مثله مادرت

چی اومد سرم بابا

حسین حسین حسین بابا

لابه لای سنگا دویودم

سر تا پام کبوده

هیچ کی نیست توی این دنیا

بگه جرم من چی بوده

پریشونه موهام خونی شده لبام

نمیبینه چشام بابا

خسته و نیمه جون بدون هم زبون

 فقط تورو می خام بابا

حسین حسین حسین بابا

کربلایی شدن ما بی تو تضمین نمیشه

کاش تو صحن تو بمیرم بهتر از این نمیشه

ارزوی حرم تو اقا به گور نبرم

انقدر نزار بیام تا بیاد اخر خبرم

مهر و مهتاب منی اخه ارباب منی

تموم دلخوشی دل بی تاب منی

آقام آقام حسین آقام آقام حسین

جدایی دارم ولی من صبوری تو رو

کجایی دلم بزارم غم دوری تو رو

مثل هر مجنونی آقا ما غم لیلی داریم

کربلا نرفته اینجا اقا جون خیلی داریم

خوش خوش بدرقه راه ما سینه زن ها همیشه دعای تو

اقا جون یه بار برای همیشه بزار منم بمیرم برای تو

آقام آقام حسین آقام آقام حسین

همه چی بستگی داره که اقا تو چی بگی

سر ما درد می کنه باز برای دیوونگی

غیر دلتنگی آقاش چی به نوکر می رسه

برا من دنیا بدونه تو به آخر می رسه

دم آخر می تونی بیای مرگ و آقا به من آسون بکنی

زبونم لال نکنه یه روز از خونت آقا منو بیرون بکنی

آقام آقام حسین آقام آقام حسین

دوباره امشب مست و مجنونم

که آقا برلب رسیده جونم

تا نفس تو سینم باشه ارباب

محرم تا محرم می خونم

به پای عشقت برای عشقت جوونیمو دادم

دلم سرگردون، شدم بی سامون، برس به فریادم

من نوکرتم، هر چی دارم از صدقه سر تو

اگر شدم یه عمر نوکر تو، پشت سرم دعای مادر تو

مجنون تو ام ثارالله، ثارالله ثارالله ثارالله

نمک سفره ی تو رو خوردم

تو آبرو دادی و من بردم

از اون روزی در خاطر دارم

آقا قلبم و دستت سپردم

یه عمره که قلبمو دستت سپردم

تو دستمو گرفتی تا زمین خوردم

دعای روز و شب من فقط اینه

الهی که شب عاشورا می مردم

الهی یه روزی وسط روضه ها می مردم

یا تو کربلا یا تو مشهدالرضا می مردم

نگام بارونه، چشام گریونه، منم و این قلب دیوونه

منو دعوت کن، بیام کربلا، خدایی که قلبم نمی تونه

حسین عشق، حسین عشق، حسین ثارالله و ابن ثاره

بدون تو بی سرو سامونم

همیشه پای عشقت می مونم

نبودم لایق اما تو روضه ات

همین که راهم دادی ممنونم

همین که راهم دادی توی روضه ات، آقا ممنونم

همه زندگیمو نذر تو کردم، حالا مدیونم

تا نفس تو سینم باشه ، برات میخونم

یه لحظه هم آرو م نمیگیره این دل مجنونم

می خورم به اسم تو قسم تویی همه ی کار و کسم

اسم تو آرامش جان و آمد و رفت هر نفسم

شور شب های ما ثارالله ثارالله

دین و دنیای ما ثارالله ثارالله

ثارالله ثارالله، یا حسین

همه هستم فدایت اربابم

میون غصه و غم در یابم

تو که بهتر از همه میدونی

همه شبها با یادت بی تابم

شبها با یاد تو بی تابم، حسین اربابم حسین اربابم

با یاد کربلا می خوابم، حسین اربابم حسین اربابم

شور و شین اربابم حسین و بین الحرمین و کربلا

یه سلام و اشکای مدام و پابوس آقام و کربلا

کربلا کربلا کربلا کربلا

تاب گیسوی سیاهت کرده بی سامان مرا

گردش ناز نگاهت کرده سرگردان مرا

هر دلی از ساغر چشم سیاهت می چشید

در هوای وصل رویت از دو عالم پر کشید

باقر علم خدایی دلربایی تا خدا

شاهد دشت بلا و ماندگار کربلا

یا اباجعفر محمد

تاب گیسوی سیاهت کرده بی سامان مرا

گردش ناز نگاهت کرده سرگردان مرا

هر دلی از ساغر چشم سیاهت می چشید

در هوای وصل رویت از دو عالم پر کشید

علم اول تا به آخر قطره ی دریای تو

عالم و آدم اسیر نرگس شهلای تو

چشم عباس علی محو بهشت قامتت

حسن خوبان دو عالم جلوه ای از طلعتت

گم شدم درشام گیسوی سیاهت ای صنم

دم به دم در سایه ی زلف کجت می می زنم

ساقی و میخانه و می ، عشق و سر مستی تویی

کاسه و جام و سبو و مستی هستی تویی

یا ابا حعفر محمد

حسنی و حسن آفرینی ای نگار نازنین

ای سیه گیسوی مه رخ سان زین العابدین

حضرت روح الامین جارو کش میخونته

عالم و آدم اسیر نرگس مستونته

من که پیش از هستی و مستی غلامت بوده ام

بنده ی عشق تو و شیدای نامت بوده ام

قامت طوبی به پیش قامتت رسوا شود

صد قیامت از قیام قامتت بر پا شود

دل ز گیسویت بریزد زلف اگر بر هم زنی

آتش اندر خرمن زهد بنی آدم زنی

 وای جگرم میسوزد

ابرها گریه کنان، بادها سینه زنان    

از غم شاه جوان، جگرم میسوزد

 وای جگرم میسوزد

سینه ها شد مغبوم، بین حجره مظلوم   

شد امامی مسموم، جگرم میسوزد

 وای جگرم میسوزد

بر لبش جی بالما، آن امام تنها

ناله زد وا اُما، جگرم میسوزد

 وای جگرم میسوزد

هم نوا با مادر، روضه میخواند بر   

غم شاه بی سر، جگرم میسوزد

خاک عالم بر سر، شده زینب مضطر

 دختران بی معجر، خیمه ها میسوزد

 وای خیمه ها میسوزد

پیش چشم طفلان، پاره های قرآن

زیر سم اسبان، جگرم میسوزد

 وای جگرم میسوزد

کربلا شد غوغا، آتشی شد برپا

 روی نیزه سرها، خواهری میسوزد

 وای معجری میسوزد

برگرد اگه دستای زینب و بسته نمی خوای

برگرد اگه پای رقیه رو خسته نمی خوای

برگرد اگه دخترت طاقت سیلی نداره

برگرد اگه می خوای چشمای زهرا نباره

برگرد آخه رباب هزار تا آرزو داره

برگرد آخه بعیده اینجا بارون بباره

برگرد نذار بشكنه اینجا غرور عباس

برگرد آخه دل نگرونه حضرت زهرا

برگرد كه نبینه رو نیزه سرت رو خواهر

برگرد اینا می كشنت ای غریب مادر

برگرد اگه می خوای جوونت زنده بمونه

برگرد اگه می خوای نبینی كه غرق خونه